Ο κόσμος του κινηματογράφου θρηνεί την ξαφνική απώλεια ενός από τα πιο αγαπημένα είδωλα του Χόλιγουντ, της Νταϊάν Κίτον , η οποία έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 11 Οκτωβρίου , αφήνοντας πίσω της μια αξιοσημείωτη κληρονομιά γοητείας, πνεύματος και πρωτοποριακών ερμηνειών. Αλλά μέσα στο παγκόσμιο κύμα αφιερωμάτων και αναμνήσεων, μια φωνή ξεχωρίζει – του Αλ Πατσίνο .
Ο θρυλικός ηθοποιός, ο οποίος μοιράστηκε τόσο την οθόνη όσο και έναν ειδυλλιακό έρωτα με τον Κίτον για πάνω από μια δεκαετία, φέρεται να έχει μείνει συντετριμμένος, με μια λύπη να αντηχεί πιο δυνατά από όλες τις άλλες: ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ τον έρωτα της ζωής του.
Σύμφωνα με στενούς φίλους, ο Πατσίνο έχει επηρεαστεί βαθιά από τον θάνατο του Κίτον, αναλογιζόμενος όχι μόνο το κοινό τους παρελθόν αλλά και τις επιλογές που έκανε και τελικά τους κράτησαν χώρια. «Κοιτάζοντας πίσω, ο Αλ παραδέχεται ότι ο έρωτας της ζωής του ήταν η Νταϊάν, την οποία πάντα αποκαλούσε «καταπληκτική γυναίκα»», δήλωσε ένας παλιός φίλος του στην Daily Mail . «Θα μετανιώνει για πάντα που δεν έκανε την κίνησή του όταν είχε την ευκαιρία».
Ένας έρωτας που ξεκίνησε στα γυρίσματα
Η ιστορία του Πατσίνο και του Κίτον ξεκίνησε το 1971, όταν και οι δύο ήταν νεαροί ηθοποιοί που επιλέχθηκαν για το αριστούργημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα, «Ο Νονός» . Η χημεία μεταξύ του μελαγχολικού Μάικλ Κορλεόνε, του οποίου υποδύεται ο Πατσίνο, και της τρυφερής αλλά ανθεκτικής Κέι Άνταμς, του οποίου υποδύεται ο Κίτον, ήταν αναμφισβήτητη – και δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μεταδοθεί αυτή η χημεία και στην πραγματική ζωή.
Η σχέση τους, γεμάτη στοργή, χιούμορ και δημιουργική ενέργεια, έγινε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ειδύλλια του Χόλιγουντ. Ενώ οι καριέρες τους εκτοξεύτηκαν στα ύψη, η σύνδεσή τους παρέμεινε δυνατή αλλά περίπλοκη. Βγαίνανε κατά διαστήματα καθ’ όλη τη δεκαετία του 1970 και του 1980, με την ιστορία αγάπης τους να αντικατοπτρίζει την ένταση και την απρόβλεπτη φύση των ταινιών που τους έκαναν διάσημους.
Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, ο Κίτον ήταν βαθιά ερωτευμένος με τον Πατσίνο, περιγράφοντάς τον κάποτε ως «τον πιο γοητευτικό άντρα εν ζωή». Αλλά οι διαφορές του ζευγαριού τελικά τους χώρισαν. Ο Πατσίνο, που τότε απορροφήθηκε από την τέχνη του και ήταν απρόθυμος να ηρεμήσει, πάλευε με την ιδέα του γάμου.
Το Τελεσίγραφο που Άλλαξε τα Πάντα
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, μετά από χρόνια αβεβαιότητας, ο Κίτον έδωσε στον Πατσίνο ένα τελεσίγραφο: να δεσμευτεί σε γάμο ή να φύγει. Για χρόνια, οι δυο τους ήταν σε τροχιά ο ένας για τον άλλον – μαζί, χώρια και μετά ξανά μαζί. Αλλά ο Κίτον, έτοιμος για κάτι πιο σταθερό, χρειαζόταν σαφήνεια.
Ο Πατσίνο, που βρισκόταν τότε στο απόγειο της καριέρας του, επέλεξε να μην κάνει αυτό το βήμα. Η απόφαση, αν και ελήφθη πριν από δεκαετίες, φέρεται να τον στοιχειώνει από τότε. «Για χρόνια μετά τον χωρισμό τους, ο Αλ συνήθιζε να λέει: “Αν ήταν γραφτό να γίνει, ποτέ δεν είναι αργά για μια επανάληψη”. Αλλά δυστυχώς, τώρα είναι», είπε ο φίλος του στην Daily Mail.
Οι δυο τους ακολούθησαν χωριστούς δρόμους, ωστόσο οι ζωές τους παρέμειναν περίεργα συνυφασμένες. Και οι δύο έχτισαν λαμπρές καριέρες, παρέμειναν ελεύθεροι για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους και συνέχισαν να εκφράζουν σεβασμό και θαυμασμό ο ένας για τον άλλον σε συνεντεύξεις.
Παράλληλες Ζωές, Κοντινές Αλλά Μακρινές
Παρά το γεγονός ότι ζούσαν μόνο λίγα μίλια μακριά στο Μπέβερλι Χιλς , ο Πατσίνο και ο Κίτον δεν αναζωπύρωσαν ποτέ τη σχέση τους – ή ακόμα και τη φιλία τους. «Αν και αυτός και η Νταϊάν ζούσαν και οι δύο στο Μπέβερλι Χιλς, μόνο λίγα μίλια μακριά ο ένας από τον άλλον για χρόνια, δεν μίλησαν ποτέ», αποκάλυψε ο φίλος. «Κάποτε τον ρώτησα γιατί και μου είπε: “Δεν χρειάζεται να μιλάμε μεταξύ μας. Είπαμε όλα όσα έπρεπε να ειπωθούν εκείνη την εποχή”».
Αυτή η ήσυχη απόσταση φέρνει τώρα μια αύρα θλίψης. Καθώς ο Πατσίνο αναλογίζεται το κοινό τους παρελθόν, η ευκαιρία να επανασυνδεθούν έχει χαθεί. «Είναι συντετριμμένος», πρόσθεσε ο ίδιος. «Έχει ξαναπαίξει παλιές αναμνήσεις, παλιές συνεντεύξεις, στιγμές στο πλατό – προσπαθώντας να κατανοήσει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί».
Οι τελευταίοι μήνες της Νταϊάν Κίτον
Ο θάνατος της Νταϊάν Κίτον προκάλεσε σοκ σε πολλούς που θαύμαζαν τη ζωντάνια και τη ζεστασιά της. Σύμφωνα με την στενή της φίλη, Κάρολ Μπάγιερ Σάγκερ , η σταρ της ταινίας «Άνι Χολ» είχε εύθραυστη υγεία τις τελευταίες εβδομάδες. «Γνωριστήκαμε πριν από δύο ή τρεις εβδομάδες», δήλωσε η Σάγκερ στο περιοδικό People . «Είχε χάσει τόσο πολύ βάρος».
Η Κίτον ζούσε στο Παλμ Σπρινγκς μετά τις ζημιές που προκλήθηκαν στο σπίτι της στο Λος Άντζελες από τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια νωρίτερα μέσα στο έτος. «Έπρεπε να πάει στο Παλμ Σπρινγκς επειδή το σπίτι της είχε υποστεί ζημιές στο εσωτερικό του και έπρεπε να καθαρίσουν τα πάντα», εξήγησε ο Σάγκερ. «Ήταν εκεί κάτω για λίγο και όταν επέστρεψε, έμεινα κάπως έκπληκτη από το πόσο βάρος είχε χάσει».
Η αιτία θανάτου της δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί επίσημα, αν και φίλοι λένε ότι η αγαπημένη ηθοποιός φαινόταν κουρασμένη τους μήνες πριν από τον θάνατό της.
Μια καριέρα που καθόρισε μια εποχή
Η κληρονομιά της Κίτον εκτείνεται πολύ πέρα από τις σχέσεις της. Ήταν μια από τις καθοριστικές ηθοποιούς της γενιάς της, γνωστή για την ξεχωριστή φωνή της, το γρήγορο χιούμορ της και την ικανότητά της να εξισορροπεί την ευαλωτότητα με τη δύναμη. Αφού άφησε το στίγμα της στην τριλογία «Ο Νονός» , έλαβε διθυραμβικές κριτικές με τον βραβευμένο με Όσκαρ ρόλο της στην ταινία «Άνι Χολ» (1977) του Γούντι Άλεν .
Το χαρακτηριστικό της στυλ – φαρδιά κοστούμια, γιλέκα και καπέλα – έγινε εμβληματικό, επαναπροσδιορίζοντας τη θηλυκότητα στην οθόνη. Πρωταγωνίστησε σε μια εντυπωσιακή λίστα ταινιών σε διάστημα πέντε δεκαετιών, όπως οι Manhattan , Baby Boom , The First Wives Club , Something’s Gotta Give και Book Club .
Για τους θαυμαστές και τους συμπρωταγωνιστές της, η Κίτον ήταν κάτι περισσότερο από μια ηθοποιός – ήταν μια δύναμη της φύσης. Γνωστή για το αυτοσαρκαστικό της χιούμορ και το μεταδοτικό της γέλιο, συχνά μιλούσε ειλικρινά για τη γήρανση, την αγάπη και την ανεξαρτησία.
«Έζησε ακριβώς όπως ήθελε», είπε η Σάγκερ. «Ήταν ατρόμητη, αστεία και χωρίς να ζητάει συγγνώμη από τον εαυτό της μέχρι το τέλος».
Η αντανάκλαση του Αλ Πατσίνο
Ο Πατσίνο, σήμερα 85 ετών, έχει μια καριέρα τόσο ιστορική όσο του Κίτον, κερδίζοντας επαίνους για τους ρόλους του στις ταινίες Scarface , Serpico , Dog Day Afternoon και Scent of a Woman , για τις οποίες κέρδισε το πολυπόθητο Όσκαρ. Ωστόσο, όσοι τον γνωρίζουν καλά λένε ότι πίσω από την έντονη κινηματογραφική του περσόνα κρύβεται ένας άνθρωπος ικανός για βαθιά σκέψη – και για μεταμέλεια.
«Ο Αλ δεν την ξεπέρασε ποτέ», είπε ένας άλλος φίλος στους δημοσιογράφους. «Πάντα υπήρχε ένα κομμάτι του που αναρωτιόταν πώς θα ήταν η ζωή αν είχε πει ναι».
Η κοινή τους ιστορία, που απαθανατίστηκε στις ταινίες «Ο Νονός» , έχει αποκτήσει νέο νόημα από τον θάνατο του Κίτον. Οι θαυμαστές έχουν ξαναζήσει αυτές τις σκηνές -τις τρυφερές στιγμές του Μάικλ και της Κέι, τους τραγικούς χωρισμούς τους- και τους έχουν δει με ένα νέο, οδυνηρό φως. Αυτό που κάποτε ήταν μυθοπλασία, τώρα μοιάζει με μια ηχώ της πραγματικής θλίψης που υπήρχε μεταξύ τους.
Ένας τελευταίος φόρος τιμής
Καθώς οι αποχαιρετισμοί συνεχίζουν να καταφθάνουν από όλο το Χόλιγουντ, ο Πατσίνο έχει παραμείνει ως επί το πλείστον ιδιωτικός. Αλλά όσοι βρίσκονται κοντά του λένε ότι η θλίψη του είναι βαθιά. «Έχει επαναλάβει τις σκηνές τους μαζί», αποκάλυψε ένας άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε αυτόν. «Είπε ότι νιώθει σαν ένα μέρος της ιστορίας της ζωής του να έχει κλείσει για πάντα».
Η δική τους ιστορία αγάπης χωρίς παραδοσιακό τέλος—μια σύνδεση που ξεκίνησε κάτω από λαμπερά φώτα και κάμερες, άκμασε κατ’ ιδίαν και παρέμεινε ήσυχα για δεκαετίες.
Για τον Αλ Πατσίνο, η Νταϊάν Κίτον δεν ήταν απλώς μια συμπρωταγωνίστρια ή ένα παλιό έρωτα. Ήταν, όπως ο ίδιος παραδέχεται, αυτή που ξέφευγε – αυτή της οποίας το γέλιο γέμιζε τα κενά ανάμεσα στους μεγαλύτερους ρόλους του και της οποίας η απουσία τώρα γεμίζει τη σιωπή.
Και καθώς ο κόσμος αποχαιρετά την Νταϊάν Κίτον, τα λόγια του Αλ Πατσίνο κουβαλούν ένα μήνυμα γλυκόπικρης αλήθειας: κάποιοι έρωτες δεν ξεθωριάζουν ποτέ, ακόμα και όταν ο χρόνος, η φήμη και η ίδια η ζωή συνωμοτούν για να τους κρατήσουν χώρια.
«Αν ήταν γραφτό να γίνει», είπε κάποτε, «ποτέ δεν είναι αργά για μια επανάληψη».
Αλλά αυτή τη φορά, είναι.
